Komputer stworzony został na podobieństwo ludzkiego mózgu – a raczej jego analitycznej, przetwarzającej dane części. Z maszyną porozumiewamy się w specjalnie dla niej opracowanym (na bazie, a jakże!, ludzkiego języka) kodzie, zwanym językiem programowania. Czy różni się od naturalnej mowy w takim stopniu, jak istota z krwi i kości od komputera?
Języki programowania można liczyć w setkach, wciąż powstają nowe. Niektóre rozbudowane i popularne na całym świecie, jak te, zajmujące pierwsze miejsca na liście TIOBE: C, C++, Java*, PHP oraz C#, inne stworzone na potrzeby indywidualne, o niedużej składni. Większość podobnych do siebie – dzielą te same komendy, reguły bądź logikę komponowania poleceń. Wszystko po to, by programiści nie rozmieniali się na drobne, chcąc opanować jak najwięcej z nich. Z definicji język programowania to: zbiór zasad określających, kiedy ciąg symboli tworzy program komputerowy oraz jakie obliczenia opisuje. Na jej podstawie określić możemy różnicę pierwszą:
-
W tym artykule dowiesz się:
Języki programowania przybierają formę jedynie pisaną
import java.util.Scanner;
Scanner in = new Scanner(System.in);
System.out.println(”Sunday”);
Dzięki kończącym je znakom przestankowym, komputer może prawidłowo rozpoznać, że oto polecenie się skończyło. Gdy brakuje choćby jednego z nich, program się nie uruchomi.
-
Pozwalają dogadać się z przedmiotem „inteligentnym”
-
Konkretne, jak tylko możliwe
Int wiek = 25; //deklaracja
wiek = wiek + 1; //komenda, polecenie
Symbolem „//” oznaczamy nasz komentarz. W tym miejscu teoretycznie możemy się literacko „wyżyć”, bo maszyna znaków po ukośników nie odczyta. Zaleca się jednak stosowanie dopisków jak najbardziej rzeczowych, pozwalających odnaleźć się w programie współpracownikowi lub zaawansowanemu użytkownikowi.
-
Logiczne, nie pozostawiające miejsca na domysły
- by użyć danej zmiennej (elementu, np. liczby, tekstu, obrazu), musimy ją wcześniej w kodzie zdeklarować, przywołać;
- pragnąc skorzystać z opracowanych dla danego języka dodatkowych funkcji, należy je na początku kodu zaimportować przy pomocy polecenia „import” – w ten sposób do programu można dołączyć „maszynę losującą” lub funkcję wysyłania sms-ów na podany numer telefonu;
- kod stosujemy ściśle według składni. W języku programowania na nic tworzenie nowych zastosowań dla zmiennych, zmiany kolejności elementów czy pomysłowe komendy, które nie zgadzają się z opracowanymi wcześniej regułami.
-
Klasyfikują się według mocy
Między mową ludzką a „mową komputerów” muszą być jakieś podobieństwa – inaczej te drugie nie tytułowałyby się językami. Obydwa systemy posiadają składnię, semantykę, system zapisu, funkcję, odróżniają duże i małe litery oraz wymagają stosowania odpowiednich znaków przestankowych. Języki programowania to jednak języki uniwersalne, można powiedzieć, lingua franca, programistów Pythona czy Ruby on Rails, podczas gdy jedynie kilka języków naturalnych przełamuje barierę geograficzną na szeroką skalę.
* Przykłady kodu w tym artykule podane są w języku Java (czyt. dżawa).
** Chyba że użyjemy systemu głosowego, który zapisze podyktowane komendy – to jednak z konieczności.