Tłumacz przysięgły

Zasady wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego

Istnieje grupa profesji obwarowanych stosunkowo dużymi ograniczeniami. Jednym z nich jest zawód tłumacza przysięgłego. Zanim się nim zostanie, należy przejść długą drogę, obfitą w wiele formalno-prawnych etapów (począwszy od konieczności spełnienia wstępnych wymogów, poprzez zdanie stosownego egzaminu, na wpisie na listę przygotowywaną w Ministerstwie Sprawiedliwości skończywszy).

Bardzo często pojawia się wątpliwość, czy warunkiem uzyskania pieczęci tłumacza przysięgłego jest niekaralność. Obowiązująca aktualnie ustawa z 2004 r. regulująca przedmiotowe kwestie wylicza, że zawodu tego nie mogą wykonywać osoby karane za:

• przestępstwo umyślne,
• przestępstwo skarbowe,
• nieumyślne przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu obrotu gospodarczego.

Okazuje się zatem, że jeśli kandydat na tłumacza przysięgłego „ma na sumieniu” inne przestępstwo, niż to, które zostało w przepisach określone, to teoretycznie może podjąć się tej profesji.

Warto postawić sobie również pytanie o to, jak zawód ten wygląda „od kuchni” i czym jest determinowany już w trakcie jego wykonywania. Biorąc pod uwagę to, że tłumacz przysięgły jest osobą zaufania publicznego, należy przyjąć, że ponosi odpowiedzialność za swoje działania. Jej zakres wydaje się stosunkowo duży, o czym świadczą poszczególne jej typy, takie jak: karna, cywilna, karnoskarbowa i dyscyplinarna. Tę ostatnią ponosi tłumacz, który zaniechał wywiązania się ze złożonych zobowiązań (w tym również tych formalnych, jak choćby złożenie wzoru podpisu i odcisku pieczęci) lub wykonał swoją pracę niezgodnie z obowiązującymi go zasadami. Do odpowiedzialności dyscyplinarnej można być również pociągniętym za stronniczość i niezachowanie poufności w zakresie powierzanych zleceń oraz niewykonanie tłumaczenia na żądanie organów sądowych, śledczych i administracyjnych.

Przy analizowaniu standardów pracy tłumacza przysięgłego zasadne wydaje się pytanie o konieczność archiwizowania wykonanych przekładów. Należy na wstępie zaznaczyć, że z formalno-prawnego punktu widzenia obowiązku takiego nie ma. Niemniej jednak, co potwierdza powszechna praktyka tłumaczy przysięgłych, warto gromadzić uwierzytelnione pieczęcią tłumaczenia choćby po to, by zabezpieczyć się przed ewentualnymi nieuzasadnionymi roszczeniami zleceniodawców. Dodatkowo, archiwizowanie wykonanych przekładów jest wyznacznikiem kancelaryjnego profesjonalizmu, ogromnie przydatnego w przypadku kontroli skarbowej.

Na koniec należałoby poruszyć kwestię odpisów dokumentów, bardzo często zlecanych tłumaczom przysięgłym. Ta specyficzna forma z szeregu urzędowych pism odzwierciedla dane zawarte w jakimś innym dokumencie, którego nie można otrzymać w oryginale. Zasadniczo istnieją dwie formy odpisów:

• pełne (zawierające wszystkie informacje zamieszczone w podstawowym piśmie),
• skrócone (przytaczające niektóre – w zamyśle najważniejsze – dane z bazowego dokumentu).

Istota pracy tłumacza przysięgłego polega na rzetelnym przetłumaczeniu każdego z elementów urzędowego tekstu, uwzględniając tym samym, czy tłumaczony materiał jest oryginałem, czy odpisem, czy też kserokopią poświadczoną pieczęcią „za zgodność z oryginałem”.

Zamów wycenę