Tłumaczenia niderlandzki (holenderski)

Tłumacz przysięgły to osoba zaufania publicznego, której praca polega na tłumaczeniu dokumentów lub tłumaczeń z języka obcego na polski i odwrotnie. Taką profesją może trudnić się osoba, która zdała 2 egzaminy – ustny i pisemny oraz została zaprzysiężona przez Ministra Sprawiedliwości.

Egzamin pisemny trwa 4 godziny i składa się z czterech tekstów. Dwa z nich należy przetłumaczyć z języka obcego i dwa na język obcy. W obydwu zestawach znajdują się dokumenty sądowe, urzędowe lub prawnicze. Osoba zdająca powinna uzyskać minimum 150 punktów z 200 możliwych.

Egzamin ustny odbywa się po dwóch tygodniach od daty egzaminu pisemnego. Pierwsza część egzaminu to tłumaczenia konsekutywne, które polegają na odczytywaniu lub odtwarzaniu dwóch tekstów – m.in. pisma sądowego lub urzędowego. Natomiast druga część egzaminu a vista polega na tłumaczeniu ustnemu dwóch tekstów na piśmie dostarczonych osobie zdającej .

Po zdanych egzaminach następuje wpisanie kandydata na listę tłumaczy przysięgłych Ministerstwa Sprawiedliwości. Tłumacz dostaje swoją pieczęć wybitą przez Mennicę Państwową z podstawowymi informacjami tj. dane osobowe, język tłumaczenia i numer na liście polskich tłumaczy przysięgłych.

Tłumacz przysięgły ma uprawnienia do wykonywania i poświadczania tłumaczeń oraz uwierzytelniania, czyli do wykonywania i poświadczania tłumaczeń sporządzonych przez inną osobę. Podejmuje się również tłumaczeń ustnych. Natomiast do jego obowiązków należy wykonywanie tłumaczeń dokumentów zleconych przez policję, prokuraturę oraz organy administracji publicznej. Musi też sporządzać tłumaczenia pism, które dotyczą toczących się procesów sądowych.

Tłumaczenie przysięgłe dotyczy wszystkich dokumentów, które mają moc prawną. Są to dokumenty stanu cywilnego, dokumenty rejestracyjne pojazdów, faktury, dowody zakupu, testamenty, dokumentacja medyczna, umowy, różne dyplomy i ukończone kursy oraz akty notarialne. Do tłumacza przysięgłego zgłaszają się także organy państwowe, osoby fizyczne, jak i podmioty prawne. Są to np. przedsiębiorcy, którzy potrzebują uzyskać profesjonalne tłumaczenie umów spółki, odpisu z KRS, zaświadczeń z US i ZUS, zaświadczeń o nadanie numeru REGON i innych.

Tłumacz przysięgły odpowiada prawnie za swoją pracę i nie może wykonywać tłumaczenia wedle własnej interpretacji. Zabronione jest dopisywanie treści dodatkowych. Tłumacz specjalizuje się w określonej dziedzinie, powinien znać kontekst kulturowy danego języka oraz normy prawne konkretnego kraju. Tylko wtedy może przetłumaczyć tekst zgodnie z prawdą, natomiast każdy błąd może skutkować daleko idącymi konsekwencjami.

Tłumacz przysięgły za sporządzenie tłumaczenia poświadczonego dostaje wynagrodzenie określone przez urząd Ministerstwa Sprawiedliwości. Nie może samodzielnie ustalać cen za swoją pracę, współpracując z instytucjami państwowymi. Obowiązują go stawki urzędowe, które oznaczają maksymalne kwoty, jakie może pobierać za swoją pracę.

Kwoty maksymalne regulowane są mocą ustawy z dnia 8 października 2019 roku (Dz. U. z 2019 r., poz. 1975) i odnoszą się do wynagrodzenia za stronę tłumaczenia pisemnego, za dodatkowe egzemplarze poświadczonych tłumaczeń, za każdą rozpoczętą godzinę obecności tłumacza i za tłumaczenia sporządzone w godzinach nocnych. 

Wedle zasady za tłumaczenie sporządzone w dniu otrzymania zlecenia, kwota bazowa podnosi się aż o 50%. Natomiast za teksty specjalistyczne otrzymuje o 25% więcej wynagrodzenia. 

Wynagrodzenie tłumaczenia uwierzytelnionego oblicza się, biorąc pod uwagę jedną stronę rozliczeniową, czyli 1125 zzs. Po drugie na cenę wpływa też język, z którego tekst jest przekładany, np. inną kwotę otrzyma tłumacz za przełożenie tekstu z języka niderlandzkiego na polski, i inną z polskiego na niderlandzki. Trzeba pamiętać o tym, że tłumacz przysięgły wykonuje też tłumaczenia ustne. Wtedy stawka zależy od wielu czynników – od języka, czasu spotkania i miejsca, w którym się ono odbywa (w cenę wlicza się dojazd). Co więcej, przy ustalaniu stawek za tłumaczenia bierze się również pod uwagę rodzaj tłumaczonego dokumentu, np. czy jest to tekst techniczny, czy dokumentacja medyczna. 

Jak najbardziej, można tłumaczyć fragment dokumentu, ponieważ nie zabrania tego ustawa o zawodzie tłumacza przysięgłego. Jeżeli jednak tłumaczenie obejmuje tylko jakąś część dokumentu, wtedy tłumacz musi koniecznie zamieścić w swojej pracy stosowną adnotację. Będzie to np. informacja wskazująca na życzenie klienta co do takiej formuły tłumaczenia.

Z ustawy o zawodzie tłumacza przysięgłego wynika, że Standardowa strona rozliczeniowa składa się z 25 linijek po 45 znaków. Jednak ze względu na niemożliwość utrzymania stałej liczby znaków we wszystkich dokumentach pomnożono liczbę linijek przez 45 znaków i otrzymano wynik  1125 zzs. Liczbę tę przyjmuje się więc za jedną stronę przeliczeniową. W tym miejscu należy nadmienić, że strona przeliczeniowa nie odnosi się do strony A4. Na jednej stronie fizycznej tłumaczenia może znaleźć się kilka stron przeliczeniowych.

W dokumencie powinny znaleźć się ważne informacje odnoszące się do osoby tłumacza, jak i pracy przez niego wykonanej. Nie może więc  zabraknąć w stopce tekstu danych tłumacza, numeru wpisu do repertorium oraz pieczęci i własnoręcznego podpisu. Oprócz tego tłumaczenie powinno zawierać notę o typie dokumentu oraz źródle tłumaczenia. Na sporządzonym tekście poświadczonym znajdują się także znaki wodne oraz cechy pieczęci  itp. Oczywiście w przypadku kilku stron tłumaczenia na każdej z nich powinny znaleźć się pieczęć i podpis tłumacza. 

Tłumacz przysięgły nie powinien używać tuszu, laku, ani długopisu w kolorze czarnym. Konieczne jest jak najlepsze rozróżnienie tekstu przekładu od kopii dokumentu. 

Generalnie tłumacz sporządza przekład z oryginału dokumentu. Są jednak różne wyjątkowe sytuacje, w których nie jest to możliwe. Wtedy tłumacz może wtedy wykonać przekład tekstu z kopii oryginału poświadczanego lub niepoświadczonego. Klient nie może mieć jednak żadnej pewności, że każda instytucja przyjmie pismo przetłumaczone z kopii poświadczonej, jak i niepoświadczonej. 

Podejmując się tłumaczenia ze skanu, kopii lub odpisu, tłumacz zawsze ma prawo poprosić o wgląd do oryginału. Jeśli zostanie mu on okazany, wtedy zamieszcza w tekście klauzulę „za zgodność z oryginałem”. Jeśli natomiast nie ma takiej możliwości, wtedy obowiązkiem tłumacza jest umieszczenie treści informacji o wykonaniu tłumaczenia niesygnowanego. Niezależnie jednak, czy tłumaczenie było sporządzone na bazie oryginału czy nie, zawsze tłumacz musi wpisać dokument do repertorium.

Warto przytwierdzać do tłumaczenia kopię, z której został sporządzony nowy dokument. Oczywiście na każdym tłumaczeniu powinna znaleźć się informacja o tym, jaki dokument był źródłem wykonanego tłumaczenia. 

Określenia „tłumaczenie przysięgłe” i „tłumaczenie poświadczone” odnoszą się do tej samej formy pracy tłumacza. Chodzi tu o tłumaczenie każdego tekstu mającego moc prawną. Różnica odnosi się do samego nazewnictwa, a mianowicie zwrot „tłumaczeniem przysięgłe” jest powiedzeniem potocznym. Przyjęło się jednak w środowisku tłumaczy i jest używane naprzemiennie ze zwrotem „tłumaczenie poświadczone” określonym w ustawie.

Teoretycznie, zgodnie z ustawą o zawodzie tłumacza przysięgłego, nie można wykonywać tłumaczenia z języka obcy na język obcy. Są jednak możliwości obejścia tego przepisu poprzez sporządzenie tłumaczenia na język polski, a następnie na język obcy. Takie rozwiązanie jest na pewno bardzo pomocne w wielu sytuacjach, ale też kosztowne. Klient musi zapłacić dwa razy więcej i sam proces tłumaczenia jest znacznie bardziej pracochłonny.