Bardzo często dla określenia języka Holandii lub Królestwa Zjednoczonych Niderlandów stosuje się wymiennie nazwy holenderski lub niderlandzki. Nie wszyscy mają jednak świadomość różnic pomiędzy tymi słowami. Każde z nich ma bowiem określoną definicję i stosowanie ich w tym samym znaczeniu jest po prostu błędem.
W tym artykule dowiesz się:
Język niderlandzki
Język niderlandzki należy do grupy języków germańskich, podobnie jak angielski czy duński, z którymi jest spokrewniony. Wyodrębnił się około 700 roku i kształtował się przez cały okres średniowiecza. Obecnie najbardziej popularny jest na zachodzie Europy. Jest oficjalnym językiem urzędowym w Holandii i Belgii. Oprócz tego posługują się nim mieszkańcy w północno-wschodniej Francji oraz Niemiec, Surinamie, Arubie i dawnych Antylach Holenderskich. Było to autonomiczne terytorium w Małych Antylach w Ameryce Środkowej w latach 1848-2010. Obejmowało one 5 wysp na Morzu Karaibskim: Curaçao, Bonaire, Saba, Sint Eustatius i Sint Maarten. Pomimo likwidacji terytorium, język niderlandzki utrzymał się jako urzędowy. Oprócz tego spokrewniony jest on również z językiem afrikaans (język urzędowy w Republice Południowej Afryki) i fryzyjskim (język Fryzów – mieszkańców prowincji Fryzja w Holandii, Dolnej Saksonii, Szlezwik-Holsztyn oraz Wysp Fryzyjskich).Język holenderski, flamandzki czy dialekt holenderski
W Polsce przez wiele wieków w stosunku do języka używanego w Holandii i Belgii używano określenia holenderski. Po podpisaniu tzw. unii językowej Nederlandse Taalunie w roku 1980, pomiędzy tymi państwami, w naszym kraju wprowadzono nazwę język niderlandzki. Było to porozumienie dotyczące wspólnego języka urzędowego. Wcześniej język ten w Holandii nazywano holenderskim, a w Belgii flamandzkim. Po podpisaniu unii, język ten zyskał nazwę niderlandzkiego. Oczywiście, różnią się one pomiędzy sobą fonetyką, morfologią, składnią i słownictwem. Jednak oficjalnie Krajowa Rada Języka Polskiego uznała, że w Polsce na określenie języka tamtych regionów używa się nazwy niderlandzki. Nazwę holenderski zaleca jednak Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych, a także wydawnictwo PWN, które obok tej nazwy stosuje również w swoich publikacjach określenie flamandzki.Po standaryzacji nazwy języka niderlandzkiego, w użyciu nadal pozostały holenderski oraz flamandzki, jednak nabrały one nowego znaczenia. Obecnie zamiast słowa język w odniesieniu do holenderskiego, stosuje się określenie dialekt. Jest to więc regionalna odmiana języka niderlandzkiego. W przypadku dialektu holenderskiego dotyczy on odmiany używanej w prowincjach Holandia Północna i Holandia Południowa.
Pierwsza prowincja leży w północno-zachodniej części Holandii i obejmuje prawie 3 mln mieszkańców. Stolicą obszaru jest Haarlem, natomiast jej najbardziej znanym miastem – Amsterdam. Natomiast Holandia Południowa ciągnie się wzdłuż wybrzeża Morza Północnego. Jej stolicą jest Haga, a największym miastem Rotterdam. To teren, który charakteryzuje się największym zagęszczeniem w całej Holandii: na obszarze zaledwie 3403 km² mieszka ponad 3,5 mln mieszkańców.
Utrzymała się jednak nazwa język flamandzki. Oznacza ona grupę dialektów języka niderlandzkiego, używanych przez mieszkańców Belgii, zwłaszcza północnej prowincji – Flandrii. Błędne określenie języka całej Belgii wzięło się więc od nazwy Flamandów – grupy etnicznej posługującej się zespołem dialektów flamandzkich. Jednak ze względu na dużą popularność flamandzkiego, w Belgii została uznana odmiana języka standardowego, zwana tussentaal („międzymowa”) lub schoon Vlaams („piękny flamandzki”).
Dodaj komentarz
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.