Tłumacz przysięgły online

Zgodnie z rozporządzeniem, strona przeliczeniowa tłumaczenia uwierzytelnionego to 1125 znaków ze spacjami, rozmieszczonych w 25 linijkach po 45 znaków każda. Ponieważ jednak dzielenie każdego dokumentu na linijki zawierające po 45 znaków w praktyce jest niezmiernie utrudnione, a w wielu przypadkach właściwie niemożliwe, odstąpiono od tego obowiązku, poprzestając na liczbie znaków, czyli 1125 ze spacjami na stronę.

Co do zasady tłumacz dokonuje przekładu z dokumentu oryginalnego. Taki przekład nie wymaga dodatkowych adnotacji. Istnieje możliwość dokonywania tłumaczeń z kopii poświadczonych (dokumenty pieczętowane „za zgodność z oryginałem” i sygnowane podpisem urzędnika bądź innej uprawnionej osoby), a także z kopii niepoświadczonych. Za każdym razem jednak tłumacz w nagłówku dokumentu zamieści odpowiednią adnotację.

Jako źródła tłumaczeń należy zatem wskazać trzy grupy dokumentów:
– oryginały;
– kopie poświadczone;
– kopie niepoświadczone.

Trzeba pamiętać o tym, że kopie poświadczone, mimo, iż są potwierdzone w odpowiedni sposób, mogą nie zostać zaakceptowane przez instytucję, do której trafia ich tłumaczenie. Natomiast kopie niepoświadczone są najsłabszą formą źródła tłumaczenia.

Co do zasady wszystkie dokumenty, które posiadają moc prawną, wymagają tłumaczenia przysięgłego. Należą do nich dokumenty i akta sądowe, umowy handlowe, kontrakty. Tłumacz przysięgły, podejmujący się wykonania zlecenia, powinien znać dziedzinę i słownictwo specjalistyczne, której dotyczy dany dokument. Jego obowiązkiem jest dokładne przełożenie treści. Niedopuszczalna jest własna interpretacja czy jakiekolwiek uzupełnianie. Tłumacze przysięgli specjalizują się w określonych dziedzinach.

Tłumaczenia poświadczonego wymagają wszelkie dokumenty, które maja być złożone w urzędowych instytucjach. Należą do nich przede wszystkim:

– dokumenty stanu cywilnego (akty urodzenia, akty małżeństwa, akty zgonu, dowody osobiste);
– testamenty;
– dokumenty potwierdzające wykształcenie (dyplomy ukończenia szkół wyższych oraz kursów, świadectwa szkolne, zaświadczenia o statusie studenta);
– dokumenty rejestracyjne pojazdów;
– odpisy rejestracyjne i ewidencyjne firm (KRS oraz inne rejestry urzędowe);
– faktury i dowody zakupu i sprzedaży;
– dokumentacja medyczna;
– akty notarialne;
– umowy (najmu, zakupu itd.).

Tłumacz przysięgły to zawód regulowany. Oznacza to, że osoba, która zamierza zajmować się zawodowo tłumaczeniami musi najpierw zdać państwowy egzamin zawodowy. Egzaminy organizuje i przeprowadza w Polsce Ministerstwo Sprawiedliwości. Egzamin na tłumacza przysięgłego składa się z dwóch części: ustnej i pisemnej.

Cześć pisemna trwa cztery godziny i polega na tłumaczeniu czterech tekstów:
– dwóch z języka polskiego na język obcy, w tym jednego, który jest pismem sądowym, urzędowym albo tekstem prawniczym
– dwóch z języka obcego na język polski, w tym jednego, który jest pismem sądowym, urzędowym albo tekstem prawniczym.

W części ustnej egzaminu kandydat tłumaczy:
– a vista – dwa teksty w formie pisemnej z języka obcego na język polski (jeden z tekstów jest pismem sądowym, urzędowym albo tekstem prawniczym);
– konsekutywnie – dwa teksty są odczytywane lub odtwarzane (jeden z tekstów jest pismem sądowym, urzędowym albo tekstem prawniczym), kandydat tłumaczy je z języka polskiego na język obcy.

W tłumaczeniu a vista przysługują dwie minuty na zapoznanie się z tekstem. Natomiast w trakcie tłumaczenia konsekutywnego można robić notatki.

Po pozytywnym zdaniu egzaminu tłumacz zostaje wpisany na ministerialną listę tłumaczy przysięgłych oraz otrzymuje pieczęć. Pieczęć wydawana jest przez Mennicę Państwową. Znajduje się na niej imię i nazwisko tłumacza, język, na jaki lub z jakiego wykonywane jest tłumaczenie oraz numer tłumacza zgodny z listą polskich tłumaczy przysięgłych.

Tłumacz przysięgły; po uzyskaniu wpisu na listę polskich tłumaczy przysięgłych; ma prawo do:
– dokonywania przekładów dokumentów procesowych, urzędowych i innych z języka obcego i na język obcy;
– uwierzytelniania odpisów dokumentów;
– poświadczania odpisów oraz tłumaczeń, które zostały wykonane przez inne osoby.

Stawki urzędowe oznaczają maksymalne kwoty, jakie może pobierać tłumacz przysięgły za czynności wykonywane na żądanie sądu, prokuratora, Policji oraz organów administracji publicznej. Wysokość wynagrodzenia ustala w rozporządzeniu Minister Sprawiedliwości. Obecnie obowiązujące stawki wynagrodzenia za stronę tłumaczenia pisemnego; za sporządzenie dodatkowych egzemplarzy poświadczonych tłumaczeń; za każdą rozpoczętą godzinę obecności tłumacza ustnego oraz za pracę tłumacza w godzinach nocnych znajdują się w Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 8 października 2019 roku (Dz. U. z 2019 r., poz. 1975). Powyższych stawek nie stosuje się (obligatoryjnie) do tłumaczeń wykonywanych na rzecz osób fizycznych i firm.

W treści ustawy o zawodzie tłumacza przysięgłego nie ma zakazu tłumaczenia części dokumentu. Niemniej jednak taki przekład musi być oznaczony przez tłumacza dodatkową adnotacją, np.: „na życzenie klienta dokonano tłumaczenia trzeciego i piątego paragrafu umowy“. Tłumaczenie wskazanej części dokumentu nie ma wpływu na stawki urzędowe (jeżeli są stosowane).

Pojęcia te oznaczają to samo. Każde tłumaczenie przysięgłe jest tłumaczeniem poświadczonym i odwrotnie. Tłumacz podpisując się na dokumencie i przystawiając indywidualną pieczęć potwierdza zgodność treści oraz przyjmuje odpowiedzialność za ewentualne błędy. Osoba, która zleciła tłumaczenie, w przypadku konsekwencji niewłaściwego przełożenia z języka obcego lub na język obcy może przed sądem dochodzić od tłumacza odszkodowania.

Zgodnie z art. 18 ust. 2 ustawy o zawodzie tłumacza przysięgłego: „Na wszystkich poświadczonych tłumaczeniach oraz poświadczonych odpisach pism, które wydaje tłumacz przysięgły, wymienia się pozycję, pod którą tłumaczenie lub odpis są odnotowane w repertorium. Na sporządzonych tłumaczeniach i odpisach pism należy stwierdzić, czy sporządzono je z oryginału, czy też z tłumaczenia lub odpisu, oraz czy tłumaczenie lub odpis jest poświadczony i przez kogo”. Innymi słowy tłumacz ma obowiązek zaznaczyć na tłumaczeniu, jeżeli dokonuje przekładu z dokumentu innego, niż oryginał.

Obok przekładu samej treści dokumentu, tłumacz umieszcza również wszystkie potrzebne elementy, do których należy opis dokumentu (stan papieru, czytelność tekstu, źródło tłumaczenia czyli czy pochodzi z oryginału, kopii itd., cechy pieczęci, znaki wodne). W stopce tłumacz zamieszcza swoje dane, numer w repertorium oraz typ dokumentu. Tłumaczenie musi zostać opieczętowane indywidualną pieczęcią tłumacza oraz podpisane własnoręcznie.

Obok przekładu samej treści dokumentu, tłumacz umieszcza również wszystkie potrzebne elementy, do których należy opis dokumentu (stan papieru, czytelność tekstu, źródło tłumaczenia czyli czy pochodzi z oryginału, kopii itd., cechy pieczęci, znaki wodne). W stopce tłumacz zamieszcza swoje dane, numer w repertorium oraz typ dokumentu. Tłumaczenie musi zostać opieczętowane indywidualną pieczęcią tłumacza oraz podpisane własnoręcznie.

Nie zawsze tłumacz ma do czynienia z papierową wersją dokumentu. Klienci mogą zwrócić się z prośbą o przetłumaczenie dokumentu, który ma wyłącznie formę elektroniczną. W takiej sytuacji dokonany przekład tłumacz opatruje kwalifikowanym podpisem elektronicznym. Zgodnie z art. 18 ust. 1a ustawy o zawodzie tłumacza przysięgłego: „tłumacz przysięgły może, za pomocą kwalifikowanego podpisu elektronicznego, poświadczyć tłumaczenie lub odpis pisma w postaci elektronicznej”. Zatem taki dokument podpisany za pomocą kwalifikowanego podpisu elektronicznego ma taką samą ważność, jak dokument papierowy. Istotne jednak jest, że ważność ową dokument zachowuje jedynie w wersji elektronicznej. Wydrukowanie bowiem takiego dokumentu pozbawia go ochrony wynikającej z podpisu elektronicznego.

Tłumaczenie poświadczone elektronicznie jest plikiem, który jest zabezpieczony kwalifikowanym podpisem elektronicznym. Formuła poświadczająca umieszczona jest na końcu dokumentu. Zgodnie z Kodeksem zawodowym tłumaczy przysięgłych: „W przypadku tłumaczeń opatrywanych kwalifikowanym podpisem elektronicznym zaleca się do tłumaczenia dokumentu niebędącego oryginałem dołączyć skan dokumentu źródłowego, stwierdzić w formule poświadczającej zgodność tłumaczenia z załączonym odpisem, a następnie opatrzyć całość kwalifikowanym podpisem elektronicznym zgodnie z § 25 ust. 4.” (§ 62 ust. 2).

Może zdarzyć się, że klient będzie potrzebować tłumaczenia dokumentu z języka obcego na język inny niż język polski. W obecnym stanie prawnym takie tłumaczenie bezpośrednie jest niemożliwe, nawet jeżeli tłumacz przysięgły posiada potwierdzoną oficjalnie znajomość obu języków, na które i z których miałby dokonać takiego tłumaczenia. W ustawie o zawodzie tłumacza przysięgłego, w art. 13 jest zapisane: „Tłumacz przysięgły jest uprawniony do: 1) sporządzania i poświadczania tłumaczeń z języka obcego na język polski, z języka polskiego na język obcy, a także do sprawdzania i poświadczania tłumaczeń w tym zakresie, sporządzonych przez inne osoby(…).” Stąd wyraźnie wynika brak możliwości dokonywania tłumaczeń bezpośrednio z i na języki obce, z pominięciem języka polskiego. Zatem takie tłumaczenie będzie możliwe wyłącznie dwuetapowo: najpierw na przykład z języka angielskiego na język polski i następnie z języka polskiego na język niemiecki. Taka procedura znacznie wydłuża samo tłumaczenie i niestety powoduje wzrost jego kosztów. Ale innej możliwości po prostu prawo nie przewiduje.